Andra ve Tatiana Bucci, Ugo Caffaz'la birlikte. Altında. Peder Bernardo Gianni
Andra, “İnsanlığın hafızası kısadır” diyor ve bu nedenle “bu olayların Orta Doğu'da gerçekleştiğini hatırlamak çok önemli, belki de şu anda çok önemli” diyor Andra. “Hafıza kaybolmamalı. Bazı şeylerin tekrarlanmaması gerekiyor” diye ekliyor Tatiana.
Onlar Bucci kardeşler. Yahudi asıllı Yahudi kökenliler, bundan tam 80 yıl önce 6 ve 4 yaşlarındayken tehcir ve imha kamplarını yaşadılar. Geçmişte olduğu gibi bu sabah da La Compagnia di Firenze'de toplanan 400 öğrencinin ve 5000'in üzerinde kalabalığın dikkatini çektiler. 71 Toskana enstitüsünün 316 sınıfıyla bağlantılıdır. Küçük kızlar olarak deneyimlemek zorunda kaldıkları dehşeti vakar ve ağırbaşlılıkla bir kez daha anlattılar.
Bölge'nin bu yıl da Anma Günü dolayısıyla okullarla düzenlediği toplantı bittikten sonra bazı gazetecilere yanıt vermekten vazgeçiyorlar. Ona Shoah Hafızası'nın çağdaş anlamını ve İtalyan faşistlerinin işbirliğiyle Nazilerin yok edilmesi ve sınır dışı edilmesine yönelik suç planlarını soruyorlar. “Belleği yeniden tanımlama” girişimleri. Yorulmak bilmeyen tanıklık faaliyetlerinin bugün hala taşıdığı anlam konusunda şüpheleri olduğunu itiraf ediyorlar.
Andra şunu gözlemliyor: “Hamas ile İsrail arasında savaş çıktığında şunu düşündüm: yani yaptığımız her şey, konuştuğumuz her zaman, bu çabalar boşuna mıydı?”.
Ancak daha sonra bu şüpheler ortadan kalktı. Verilen cevap “Hayır, yanlış değil”, “bir daha yaşanmaması için yapmaya devam etmemiz lazım”.
Tatiana, kendisine sorduğu sorular karşısında kendisini cesaretlendirmeye devam eden İtalyan Yahudi Cemaatleri Birliği Başkanı Noemi Di Segni'yi dinlemiş olmaktan mutlu olduğunu da söylüyor. “Bunu yapmış olmaktan, yakın zamanda Auschwitz'e gitmiş olmaktan ve gelecek hafta diğer çocuklarla birlikte tekrar geri dönmekten mutluyum. Bunun kızlar ve erkekler için yapılması gerekiyor. “Böylece, çok retorik olmasına rağmen bazı şeylerin bir daha asla gerçekleşmeyeceğini anlıyorlar.”
Andra ve Tatiana'nın düşüncelerinden ortaya çıkan, geçmişi ve bugünü birbirine bağlayan bu bağ, Bellek ihtiyacına duyulan bu inanç, 2024'teki “Hafıza ve bilgi: barışın tohumları” başlıklı Toplantının tamamında da devam eden inançların aynısıdır.
Sabah boyunca – Enrico Fink ve Alexian Santino Spinelli'nin yönettiği çok etnik gruptan oluşan Arezzo Orkestrası ve Alexian Grubunun etnik gruplar arası sesleri arasında – Nazi-faşist dehşetinin çeşitli yönleri birbirini takip ediyor: Yahudilerin imhası, zulümler ve siyasi muhaliflerin, engellilerin, Roman ve Sintilerin, LGBTQIA+ kişilerin ve diğer direniş olan İtalyan askeri enternelerinin sınır dışı edilmesi. Sürgün ve Direniş Müzesi, Toskana Tarihi Direniş ve Çağdaş Çağ Enstitüsü, Bölgesel Okul Ofisi ve Fondazione Sistema Toscana işbirliğiyle, GiovaniSì bölgesel projesinin bir parçası olarak oluşturulan hikayeler ve içgörülerden oluşan bir yolculuk. gençlerin özerkliği.
Başkan Giani'den meclis üyesi Nardini'ye, bölgesel konsey başkanı Antonio Mazzeo'ya kadar kurumlar müdahale ediyor. Her bir pasaj, kelimeler ve hafıza arasındaki bağlantıları araştıran Floransa Üniversitesi'nden Luca Bravi ve sosyodilbilimci Vera Gheno tarafından bir araya getiriliyor: ırk, politika, Shoah, queer, engellilik, göçebe, ev.
Toskana Bölgesi Hafıza politikaları danışmanı ve yirmi yılı aşkın bir süre önce Hafıza Treni'nin mucidi olan Ugo Caffaz, dün ile bugün arasındaki bağı daha da güçlendiriyor. “Hatırlamak gerekli ama dünyada olup bitenlere baktığımızda, isyan etmezsek, kayıtsız kalırsak yeterli değil” diyor. Ve Primo Levi'den bir kez daha alıntı yaparak uyarıyor: “Auschwitz içimizde, etrafımızda, insan olarak bizim”.
Kısa bir süre önce, San Miniato a Monte'nin başrahibi ve geçen Ekim ayında barış için meşaleli geçit töreninin organizatörü Peder Bernardo Gianni konuşmasında şunları söylemişti: “Bu hafıza alçakgönüllülüğü gereklidir, bu da onun sayesinde yeniden başlangıçtır. dedi Paul Ricoeur, hatırlamak gerçekten yeniden başlamaktır.” “Teşekkür ederim, çünkü bir arada olmamız, tarihimizin anti-faşist anlayışının açık bir göstergesi olarak dostluğun çaprazlığını deneyimlememiz, hepimize çok özel bir ufukla yeni ve farklı bir şeye başlamamız için değerli bir fırsat verebilir: barış, adalet, özgürlük, karşılıklılık ve muhtemelen dostluk.”
Andra, “İnsanlığın hafızası kısadır” diyor ve bu nedenle “bu olayların Orta Doğu'da gerçekleştiğini hatırlamak çok önemli, belki de şu anda çok önemli” diyor Andra. “Hafıza kaybolmamalı. Bazı şeylerin tekrarlanmaması gerekiyor” diye ekliyor Tatiana.
Onlar Bucci kardeşler. Yahudi asıllı Yahudi kökenliler, bundan tam 80 yıl önce 6 ve 4 yaşlarındayken tehcir ve imha kamplarını yaşadılar. Geçmişte olduğu gibi bu sabah da La Compagnia di Firenze'de toplanan 400 öğrencinin ve 5000'in üzerinde kalabalığın dikkatini çektiler. 71 Toskana enstitüsünün 316 sınıfıyla bağlantılıdır. Küçük kızlar olarak deneyimlemek zorunda kaldıkları dehşeti vakar ve ağırbaşlılıkla bir kez daha anlattılar.
Bölge'nin bu yıl da Anma Günü dolayısıyla okullarla düzenlediği toplantı bittikten sonra bazı gazetecilere yanıt vermekten vazgeçiyorlar. Ona Shoah Hafızası'nın çağdaş anlamını ve İtalyan faşistlerinin işbirliğiyle Nazilerin yok edilmesi ve sınır dışı edilmesine yönelik suç planlarını soruyorlar. “Belleği yeniden tanımlama” girişimleri. Yorulmak bilmeyen tanıklık faaliyetlerinin bugün hala taşıdığı anlam konusunda şüpheleri olduğunu itiraf ediyorlar.
Andra şunu gözlemliyor: “Hamas ile İsrail arasında savaş çıktığında şunu düşündüm: yani yaptığımız her şey, konuştuğumuz her zaman, bu çabalar boşuna mıydı?”.
Ancak daha sonra bu şüpheler ortadan kalktı. Verilen cevap “Hayır, yanlış değil”, “bir daha yaşanmaması için yapmaya devam etmemiz lazım”.
Tatiana, kendisine sorduğu sorular karşısında kendisini cesaretlendirmeye devam eden İtalyan Yahudi Cemaatleri Birliği Başkanı Noemi Di Segni'yi dinlemiş olmaktan mutlu olduğunu da söylüyor. “Bunu yapmış olmaktan, yakın zamanda Auschwitz'e gitmiş olmaktan ve gelecek hafta diğer çocuklarla birlikte tekrar geri dönmekten mutluyum. Bunun kızlar ve erkekler için yapılması gerekiyor. “Böylece, çok retorik olmasına rağmen bazı şeylerin bir daha asla gerçekleşmeyeceğini anlıyorlar.”
Andra ve Tatiana'nın düşüncelerinden ortaya çıkan, geçmişi ve bugünü birbirine bağlayan bu bağ, Bellek ihtiyacına duyulan bu inanç, 2024'teki “Hafıza ve bilgi: barışın tohumları” başlıklı Toplantının tamamında da devam eden inançların aynısıdır.
Başkan Giani'den meclis üyesi Nardini'ye, bölgesel konsey başkanı Antonio Mazzeo'ya kadar kurumlar müdahale ediyor. Her bir pasaj, kelimeler ve hafıza arasındaki bağlantıları araştıran Floransa Üniversitesi'nden Luca Bravi ve sosyodilbilimci Vera Gheno tarafından bir araya getiriliyor: ırk, politika, Shoah, queer, engellilik, göçebe, ev.
Toskana Bölgesi Hafıza politikaları danışmanı ve yirmi yılı aşkın bir süre önce Hafıza Treni'nin mucidi olan Ugo Caffaz, dün ile bugün arasındaki bağı daha da güçlendiriyor. “Hatırlamak gerekli ama dünyada olup bitenlere baktığımızda, isyan etmezsek, kayıtsız kalırsak yeterli değil” diyor. Ve Primo Levi'den bir kez daha alıntı yaparak uyarıyor: “Auschwitz içimizde, etrafımızda, insan olarak bizim”.
Kısa bir süre önce, San Miniato a Monte'nin başrahibi ve geçen Ekim ayında barış için meşaleli geçit töreninin organizatörü Peder Bernardo Gianni konuşmasında şunları söylemişti: “Bu hafıza alçakgönüllülüğü gereklidir, bu da onun sayesinde yeniden başlangıçtır. dedi Paul Ricoeur, hatırlamak gerçekten yeniden başlamaktır.” “Teşekkür ederim, çünkü bir arada olmamız, tarihimizin anti-faşist anlayışının açık bir göstergesi olarak dostluğun çaprazlığını deneyimlememiz, hepimize çok özel bir ufukla yeni ve farklı bir şeye başlamamız için değerli bir fırsat verebilir: barış, adalet, özgürlük, karşılıklılık ve muhtemelen dostluk.”