Ozempic ve Wegovy, Amerika’daki obezite manzarasını çoktan değiştirdiler – kozmetik faydalar ve tıbbi ahlaki tehlike açısından o kadar sık tanımlanan ve tartışılan bir buluş ki, obezitenin Amerika Birleşik Devletleri’nde önlenebilir ölüm için en büyük risk faktörlerinden biri olduğunu unutmak kolaydır. Yeni nesil alternatifler daha da etkili olabilir ve endikasyon dışı çok büyük etki belirtileri var: En azından anekdot olarak, ilaçlar, tedavisi zor bir dizi bağımlılıkta bazı hastalarda zorlayıcı davranışları frenliyor gibi görünüyor.
Ve ABD’de Crispr gen tedavisi alan ilk kişi onu sadece dört yıl önce orak hücre hastalığı için almış olsa da, o zamandan beri doğuştan körlük, kalp hastalığı, diyabet, kanser ve HIV testleri için kullanılıyor. bu tür tedaviler için başvurular FDA’ya sunuldu, ancak genel olarak dünya çapında yaklaşık 400 milyon insan, Crispr’in teorik olarak kolayca düzeltebileceği tek bir gendeki mutasyonlardan kaynaklanan bir veya daha fazla hastalıktan muzdarip. Ve Doudna on ya da yirmi yıl içindeki uygulamaları tasavvur ederse, olasılıklar kulağa düpedüz sarhoş edici geliyor: örneğin, tek bir geni yüksek kolesterole ve dolayısıyla koroner arter hastalığına karşı korumak veya teorik olarak, Alzheimer veya demansa karşı bir tür genetik profilaksi uygulamak.
“Bunu gerçekten yapabilir miyiz?”
Ocak ayında, Nature’da geniş çapta tartışılan bir makale, yazarların yıkıcı bilimsel atılımlar olarak adlandırdıkları oranın zaman içinde istikrarlı bir şekilde düştüğünü öne sürdü – kısmen işlevsiz akademik baskılar ve çoğu zaman üzerinde kurcalama nedeniyle araştırmacılar geçmişte olduğundan daha fazla uzmanlaştı. iyi anlaşılmış bilimin saçakları.
Ancak iş yeni aşılar ve tedaviler getirmeye gelince, durum tam tersi gibi görünüyor: Onlarca yıldır beslenen tüm araştırma dalları sonunda gerçek meyvelerini veriyor. Bu, radikal yaşam süresinin uzatılmasına ve kanserin tamamen ortadan kaldırılmasına doğru katlanarak artan bir eğri üzerinde olduğumuz anlamına mı geliyor? HAYIR. İlerleme oldukça düzensiz ve dağınık ve gerçekten de ilerlemenin daha da hızlı olması gerektiğine inananlar var.
Pandeminin ortasında, daha fazla hızlanma için bir dizi çağrı yapıldı. Bazıları, 1970’lerden bu yana her on yılda bir iki katına çıkan ilaç geliştirme maliyetinin, belki de klinik deneylerin yeniden tasarlanması veya sözde insan tıbbı tekniklerinin kullanılması yoluyla düşürülmesi gerektiğini vurguladı. zorlu çalışmalar veya ilaç onay sürecini kolaylaştırarak. Artık Morehouse Tıp Fakültesi’nde Küresel Sağlık Eşitliği Kıdemli Danışmanı olan Graham, küresel dağıtım ve erişim konularına odaklanıyor: Yeni teknolojiler gerçekten en çok ihtiyaç duyulan yere ulaşacak mı? “İhtiyacımız olan biyoloji ve bilim zaten var” diyor. “Şimdi benim için soru şu: Bunu gerçekten yapabilir miyiz?”
Ve ABD’de Crispr gen tedavisi alan ilk kişi onu sadece dört yıl önce orak hücre hastalığı için almış olsa da, o zamandan beri doğuştan körlük, kalp hastalığı, diyabet, kanser ve HIV testleri için kullanılıyor. bu tür tedaviler için başvurular FDA’ya sunuldu, ancak genel olarak dünya çapında yaklaşık 400 milyon insan, Crispr’in teorik olarak kolayca düzeltebileceği tek bir gendeki mutasyonlardan kaynaklanan bir veya daha fazla hastalıktan muzdarip. Ve Doudna on ya da yirmi yıl içindeki uygulamaları tasavvur ederse, olasılıklar kulağa düpedüz sarhoş edici geliyor: örneğin, tek bir geni yüksek kolesterole ve dolayısıyla koroner arter hastalığına karşı korumak veya teorik olarak, Alzheimer veya demansa karşı bir tür genetik profilaksi uygulamak.
“Bunu gerçekten yapabilir miyiz?”
Ocak ayında, Nature’da geniş çapta tartışılan bir makale, yazarların yıkıcı bilimsel atılımlar olarak adlandırdıkları oranın zaman içinde istikrarlı bir şekilde düştüğünü öne sürdü – kısmen işlevsiz akademik baskılar ve çoğu zaman üzerinde kurcalama nedeniyle araştırmacılar geçmişte olduğundan daha fazla uzmanlaştı. iyi anlaşılmış bilimin saçakları.
Ancak iş yeni aşılar ve tedaviler getirmeye gelince, durum tam tersi gibi görünüyor: Onlarca yıldır beslenen tüm araştırma dalları sonunda gerçek meyvelerini veriyor. Bu, radikal yaşam süresinin uzatılmasına ve kanserin tamamen ortadan kaldırılmasına doğru katlanarak artan bir eğri üzerinde olduğumuz anlamına mı geliyor? HAYIR. İlerleme oldukça düzensiz ve dağınık ve gerçekten de ilerlemenin daha da hızlı olması gerektiğine inananlar var.
Pandeminin ortasında, daha fazla hızlanma için bir dizi çağrı yapıldı. Bazıları, 1970’lerden bu yana her on yılda bir iki katına çıkan ilaç geliştirme maliyetinin, belki de klinik deneylerin yeniden tasarlanması veya sözde insan tıbbı tekniklerinin kullanılması yoluyla düşürülmesi gerektiğini vurguladı. zorlu çalışmalar veya ilaç onay sürecini kolaylaştırarak. Artık Morehouse Tıp Fakültesi’nde Küresel Sağlık Eşitliği Kıdemli Danışmanı olan Graham, küresel dağıtım ve erişim konularına odaklanıyor: Yeni teknolojiler gerçekten en çok ihtiyaç duyulan yere ulaşacak mı? “İhtiyacımız olan biyoloji ve bilim zaten var” diyor. “Şimdi benim için soru şu: Bunu gerçekten yapabilir miyiz?”