KANADA. İller ve bölgeler, uzun vadeli bakım hizmetlerini genel vergi gelirleri yoluyla finanse etmektedir. Bütçelenen finansman her zaman tüm hizmetleri karşılamaya yeterli değildir ve bazı belediyeler en çok ihtiyacı olanlara öncelik vermektedir. İnsanların alabileceği sübvansiyon miktarı, cebinden ödemesi gereken maliyetler ve hizmetlerin kullanılabilirliği, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki eyalet Medicaid programlarında olduğu gibi, il ve bölgeye göre değişiklik göstermektedir. Sağlayıcı karışımı da bölgesel olarak farklılık göstermektedir: örneğin, Quebec’teki bakımevlerindeki bakım büyük ölçüde bir kamu sistemi tarafından yürütülürken, Ontario’daki evler ağırlıklı olarak kâr amacı gütmektedir. Özellikle Kanada’nın uzun vadeli bakım sistemi, hastalara cepten masraf çıkarmadan hastanelere ve doktorlara ödeme yapan ulusal sağlık sisteminden ayrıdır. 2021’de Kanada, GSYİH’sının yüzde 1,8’ini uzun vadeli bakıma harcadı; bu, ABD’den yüzde 80 daha fazla.
BÜYÜK BRİTANYA. Yerel yönetimler, uzun vadeli bakımın çoğunu merkezi hükümet vergileri ve hibeleri yoluyla finanse etmektedir. Özel sağlayıcılar genellikle hizmet sağlar. Devlet katkıları mali ihtiyaçlara dayanmaktadır, ancak genellikle ek ödemeler gerekli olmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri’nde olduğu gibi, orta sınıf ve zengin insanlar masrafların çoğunu veya tamamını kendileri karşılıyor. Amerika Birleşik Devletleri’nden farklı olarak hükümet, evlerinde onlara bakacak işçileri tutabilmeleri için doğrudan düşük gelirli insanlara ödeme yapıyor. Birleşik Krallık ayrıca insanların uzun vadeli bakımı finanse etmek için tüm varlıklarını kaybetmelerini önlemek için önlemler aldı. Tasarrufları ve varlıkları yaklaşık 30.000 ABD dolarının altında olan kişilere bakım desteği sağlarken, Amerika Birleşik Devletleri’nde çoğu kişi, varlıklarının 2.000 ila 3.000 ABD dolarına kadarını kullanana kadar Medicaid’den yararlanamaz. 2022’de hükümet, huzurevindeki barınma ve yemek hariç, uzun vadeli tıbbi harcamalar için ömür boyu yaklaşık 100.000 $ sınırıyla, varlıkları ve mülkleri 105.000 $’a kadar olan kişilere yönelik sübvansiyonların genişletilmesini önerdi. Ancak plan 2025 yılına ertelendi. 2021’de İngiltere, GSYİH’sının yüzde 1,8’ini uzun vadeli bakıma harcadı; bu, ABD’den yüzde 80 daha fazla.
SİNGAPUR. Singapur yakın zamanda 1980 veya sonrasında doğan kişiler için zorunlu bir uzun vadeli bakım sigortası sistemi başlattı. Vatandaşlar ve daimi ikamet edenler, 30 yaşından itibaren CareShield Life adlı bir sigorta planına otomatik olarak kaydolurlar. Emekli olana veya 67 yaşını doldurana kadar (hangisi daha sonraysa) veya hizmet almaya onaylanıncaya kadar prim ödemek zorundadırlar. Hükümet, ayda yaklaşık 2.000 dolar veya daha az kazananların primlerinin yüzde 20 ila 30’unu sübvanse ediyor. Aylık ödemeler yaklaşık 440 dolardan başlıyor. Huzurevleri ve diğer kurumsal bakıma yönelik devlet sübvansiyonları, ödeme gücünüze bağlı olarak yüzde 10 ila 75 arasında değişebilir. Ayda 2.000 dolardan fazla kazanan hiç kimse herhangi bir sübvansiyon almıyor. CareShield, 1979 veya daha önce doğan Singapurlular için isteğe bağlıdır. Daha eski, gönüllü bir plan kapsamındasınız. Singapur ayrıca, bakım masraflarına yardımcı olmak için, bu yıl yaklaşık 290 dolar olmak üzere, gelir durumuna göre aylık nakit bağışı da sağlıyor.
Kaynaklar: Uzun Süreli Bakımın Uluslararası Karşılaştırmalarına İlişkin Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu Projesi; UCLA’da ekonomi profesörü Kathleen McGarry; Milletler Topluluğu Fonu; Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü; Hükümet web siteleri.
Not: Amerika Birleşik Devletleri ile yapılan harcama karşılaştırmaları en güncel OECD verilerine dayanmaktadır ve her ülkenin gayri safi yurt içi hasılasının bir yüzdesi olarak hükümet ve zorunlu sigorta programlarından yapılan harcamaları içermektedir; bu, bir ülkede üretilen tüm mamul malların ve hizmetlerin toplam parasal değerini temsil etmektedir. Karşılaştırmalar her yaştan insanı kapsıyor ve gönüllü sigorta planlarından ve muafiyetlerden kaynaklanan harcamaları hariç tutuyor. Tüm para birimi bilgileri ABD doları cinsindendir.